De eerste wedstrijd van de games tegen Paraguay

Maandag 12 december – “De eerste wedstrijd van de games tegen Paraguay”

Nog voordat de wekker afgaat om 6:00u ligt de Technische Staff al wakker….het is nu 5:30u. Zelf voel ik de energie reeds van mij afdruipen, ondanks dat wij maar ongeveer 3 “echte” slaapuren hebben gemaakt. Het is zover…tide na tide, zo direct gaat het beginnen. 14:30u tegen Paraguay.

De taken zijn verdeeld. In de ochtend houd ik mij bezig met de jongens o.a.:

• Ontbijt om 9:00u;
• Strechen en enkele personen laten “tapen” bij de fysio;
• 11:00u weg om vervolgens om uiterlijk 12:00u een vroege lichte lunch te nuttigen
• Vervolgens naar de speellocatie

Prishad heeft in de ochtend een technical meeting om 07:30u en zal daarna onze volgende tegenstaanders analyseren….Argentinië en Uruguay. 

In tegenstelling tot wat je mag verwachten kom ik om 07:30u reeds drie van de jongens tegen die richting het ontbijt lopen door de lobby van het hotel. Ik stuur ze direct weer naar hun kamer…… nee niet om te slapen…. maar om hun batch te halen. Zonder spelersbatch geen eten. Dat is de afspraak met de organisatie van de Consude games.

Keurig op tijd zijn alle jongens om 9:00u aan het ontbijt. De drie vroege vogels hadden nadat zij terug waren in de kamer toch geen zin meer om vroeg te ontbijten en zitten nu ruim 1.5 uur later wel aan het ontbijt. Het ontbijt voor vandaag was scrambled ei met of zonder hotdogs erin…..koffie, chocolade melk, water, en twee soorten sap……voldoende om de maag mee te vullen.

Na het ontbijt waren de jongens vrij om nog een uurtje wat voor hunzelf te doen en vervolgens om 10:30u aanmelden. Het aanmelden om 10:30u verliep vlot. Drie van de jongens kwamen 5 min te laat beneden. Na een opmerking van “trina Rolf” was het hen duidelijk en werd de discussie gesloten….focus op de wedstrijd.

De locatie waar de lunch werd geserveerd is de speellocatie van alle sporten…..m.u.v. zaalvoetbal. Op dat moment waren zowel de jongens als de meisjes basketbal delegatie van Suriname in actie. Goed voor de zaalvoetballers om ook de andere takken van sport in actie te zien. Voor de lunch was er een grote zaal ingericht met wel 250 stoelen met verschillende “stations” waar het eten werd uitgeschept. Opvallend alle haarnetjes bij het bedienend personeel en ook de mond/neus kapjes. Bij het betreden van de ruimte werd een ieder voorzien van handwash zodat alle handen schoon waren tijdens het eten. Fried rice met wat varken/rund en groente en twee verschillende sappen. De sappen waren puur, Columbia staat bekend om hun fruit, en volgens de jongens te “bita”…dus er ging wat suiker bij. Roshan heeft zich tegoed gedaan met wat fruit en salade. Na de lunch en nog een deel van de basketbalwedstrijd te hebben bekeken was het tijd om naar “onze” hal te gaan.

Na een rit met een lange file en circa 20min extra oponthoud arriveerden wij rond 13:45u in de hal….toch ruim op tijd….we moeten immers pas om 14:30u spelen. De hal waar de zaalvoetbalselectie speelt bevind zich op het nationaal universiteitscomplex. De security is erg strak en onze Colombiaanse begeleider moet eerst diverse vragen beantwoorden aan een man die volgens mij in 1995 voor het laatst een glimlach op zijn gezicht heeft gehad. Ook dat snorretje maakt hem er niet vriendelijk op. Wij zullen het erop houden dat hij zijn werk doet dacht ik nog. Op het mega complex staat de hal in een uithoek rondom voetbal en volleybal velden. De hal zelf is niet met de bus te bereiken en wij moeten circa 500m lopend afleggen. Grappig is dat onze begeleider er zelf ook nog nooit is geweest en hij de weg dus niet kent. Hij kijkt derhalve zeer verbaast als ik tegen zijn aanwijzing, die hij van een van de studenten heeft ontvangen, zeg dat wij beter hier binnendoor kunnen lopen. Ik zie hem denken “wat denk deze man wel”.

Nadat ik hem gerust stel en de jongens, die hem ook al direct links hadden laten liggen en mij blind volgden, leg ik hem uit dat ik enkele maanden eerder reeds in deze hal heb gespeeld en daarom weet wat de snelste route is…dat is natuurlijk erg Surinaamse; de snelste route kiezen. Hij zegt in het engels “and now you tell me” en begint te lachen. De air is dus alweer geklaard.

Op circa 100m voor wij de hal binnen komen zie ik Prishad al druk gebaren maken. Hij was reeds de gehele ochtend daar en stond schijnbaar op ons te wachten. Wij hadden allemaal direct door dat er iets niet in orde was. Hij kijkt een beetje gestressed. Het programma loopt voor op schema en een ieder wacht dus al 30min op ons wachten. Na een relatief korte opwarming en de volksliederen was het zover…..de eerste wedstrijd gaat beginnen.

In tegenstelling tot wat wij gewend zijn van onze jongens kwamen ze redelijk flitsend uit de startblokken. De eerste twee kansen binnen 3 min waren voor Suriname. Enkele hadden duidelijk last van zenuwen, maar bij de jongens van Paraguay was het niet anders. Paraguay kwam na 5min. beter in hun spel en duidelijk te merken dat zij veel spelsystemen hebben. De eerste helft was een gelijk opgaande strijd en eindigde in 0-0. Enkele goede reddingen van onze keeper Dion (die ook nog jarig is vandaag). Met nog 5min. te spelen in de eerste helft mist Suriname een penalty…keihard tegen de paal en pech bij de rebound, omdat die net niet goed valt. De eerste helft kan getypeerd worden als een lotto…we konden 3-0 voor staan maar ook 5-0 achter. We kwamen als team makkelijk op de helft van de tegenstaander maar hadden, na de eerste minuten, niet het vermogen om balbezit om te zetten in scoringskansen. 

De tweede helft was BIKKELEN. Paraguay zet ons onder druk op onze eigen helft en wij komen er sporadisch uit. Het leek wel alsof wij “telkens een stapje te laat waren”. Paraguay creëert enkele kansen en het is wederom de man of the match die Suriname overeind houd; DION. Tegen de verhoudingen in komt Suriname met nog 5:41 te spelen op voorsprong na een individuele actie van Burnet. 1-0 voor SURINAME….Zelfs de minister van Sport en Jeugdzaken kon het niet nalaten om onder luid gebaar zijn blijk van waardering te geven. Het kon niet meer stuk! Helaas wel, want binnen 2 min. maakt Paraguay gelijk en staat op het scorebord; 1-1. Daarna lijkt het erop alsof beide teams op het veld hebben afgesproken, zonder de coaches daarvan op de hoogte te stellen, dat de wedstrijd gelijk moet eindigen…1-1 de eindstand Suriname-Paraguay.

Als ik mijn emoties weglaat, is het volgende te zien bij zo’n wedstrijd:

• De (basis)techniek van jongens van Paraguay aanzienlijk beter ontwikkeld is. Minder
  handelingen nodig om hetzelfde te bereiken in vergelijking met de jongens van Suriname;
• Paraguay veel ingestudeerde spelsystemen uitvoert waarbij een ieder precies weet wat zijn rol is en deze ook met de juiste timing uitvoert;
• Suriname geen antwoord heeft op het fysieke spel van Paraguay. Belangrijk te vermelden dat de arbiters veel meer toelaten (in onze ogen). Dit is ook te zien in ander wedstrijden. Daar waar de jongens van Suriname rekenen op een vrijetrap gaat het spel gewoon door. Suriname is dat niet gewend en ik denk dat wij hiermee de boot missen. De jongens van de andere landen worden
• wel “grootgebracht” met deze regels….we blijven achter en het wordt op deze meetmomenten onder onze neus gedrukt. Wij zijn de uitzondering en het is dus niet dat de arbiters meer toelaten.

Tijdens de nabespreking, de busrit terug naar het hotel en het diner wordt er geëvalueerd door de spelers en de technische staf. Lessons learned uitgewisseld en het strijdplan voor morgen uitgezet…tegen Argentinië.

Wij besluiten het avond eten met een verjaardagslied voor Dion en een cheesecake…. die Prishad en ik op wel liefst 1km afstand lopend zijn wezen kopen. Dion die de gehele dag niets had gezegd en niet eens door had dat wij op de hoogte waren van zijn jaardag, wist niet waar hij moest kijken….

De cheesecake is, ondanks onze effort, niet bij een ieder in de smaak gevallen. Enkele hebben hun deel met een afkeurend gebaar afgestaan…..

Conclusie:

Een punt gepakt vandaag. Opladen voor morgen, vroeg naar bed en er weer tegenaan. We weten wat het een moeilijke pot wordt want Argentinie zet vanaf minuut een druk op de bal op de helf van de tegenstaander.

Namens TS,

Rolf I. Verwey